Wczoraj, na Gostynińskim Uniwersytecie Trzeciego Wieku, rozmawialiśmy o trzecim wieku. Nie byle jakim „trzecim wieku”, bo o naszym, tym, w którym znajdujemy się tu i teraz. Jak go postrzegano w przeszłości? Jaki wizerunek „starca” prezentują nam minione czasy? Jak kultury traktowały ludzi w podeszłym wieku?

Temu wszystkiemu poświęcony był wykład zatytułowany Senior na przestrzeni dziejów. Głos zabrał sam koordynator GUTW – jego opowieść prowadziła przez starożytny Bliski Wschód, starożytną Grecję, Rzym, niejednoznaczny okres średniowiecza, renesans aż do końca XVIII wieku. Poprzez konteksty kulturowe, osobiste relacje świadków nie tylko dawnych epok, ale i własnej starości, malarstwo, rzeźbę, teksty literackie aż po prace historyków oglądaliśmy zmieniający się w czasie obraz osoby starszej. Ważnym okazało się rozróżnienie między osobą starca a starością jako taką.

Najważniejszym wniosek płynący z wczorajszego wykładu brzmi dość banalnie: każda kultura ma swój model „starca” i za pomocą kryteriów wyznaczonych przez ten model osądza osoby starsze. A jak nasza kultura patrzy na seniorów? Na to pytanie najlepiej odpowiadają sami seniorzy. 🙂